İHSAN ŞENOCAK: “MÜMKÜN OLA PÂDİŞÂHIM, BELKİ DERYA TUTUŞA!”

Sultanın biri, bir Ârif-i Billah’ın tekkesine ziyarete gider. Önden bir adamını yollayıp geldiğini haber verdirir. Beklediği şey, kapıda karşılanmaktır. Ârif elbette bunu umursamaz. Hiddete gelen Sultan, kendisinden öncekilerin yaptığı ve kendisinden sonrakilerin yapacağı şekilde “din”i ve “hakikat”i nefsine âlet eder. “Git ona söyle” der adamına, ‘Allah’a, Rasulü’ne ve sizden olan emirlere itaat edin’ âyetini işitmemiş mi?”… “İşitmez olur muyum” der ârif, “lâkin biz o emrin Allah kısmına o kadar takıldık ki, sıra daha peygambere gelmedi, nerede kaldı emir?”

Ârif’in niyetinde Peygamber Efendimiz’e bir saygısızlık asla yoktur. Bilakis; edeb ve şecaatin yanında, karşısındakinin nefs hilesini yakalayıcı bir ibret vardır.

İslâm ve hakikat tarihi; Sultanı, fotoğrafta tipine katlanmak zorunda kaldığınız bu müsveddenin anlattığı gibi değil, sadece Hak ve halk adına hakkı haykırmak için muhatab alan kahramanların tarihidir.

Ulemâ için çok târif yapılmıştır ama “sultanın yapıp ettiklerini halka izah etmek” gibi bir görevle târif edilmesi, sanırız ilk defa bu dalkavuğa nasib olmuştur. Şimdi o, bu hizmeti için esaslı bir mükâfat bekleyedursun, istismar edip ekmeğini yediği rahmetli Üstadımızın tarih muhasebesine göre bizim medeniyetimizin çöküşü, bizzat bu ulemâ kisvesine bürünmüş sahtekârların cinâyetlerinin bir eseridir.

14 yılda bir Irak, bir Libya, bir Afganistan işgali ve nihayet Terör Örgütü İsrail’i “ebedî masum” gören anlaşmanın imzalanmasını kitlelere yutturmaya çalışan bu sahtekârların, tarihimizde bu kadar pişkinlikle iş gören emsali dahi yoktur.

ADIMLAR