TARİHTEN BU GÜNE HAYVANCILIK VE ZİRAAT

Selçuklular’ın yurt olarak işaretinden yüz yıllar öncesinden başlayarak Oğuzlar’dan çeşitli boyların, iklimi, coğrafyası, hayvan otlaklarının yanı sıra tarım da yapılabilir olması nedeniyle Anadolu’ya göç etmeye başladıklarını biliyoruz.

Türklerin iki ana mesleği vardır, biri hayvancılık diğeri avcılık; buna bağlı olarak da savaşçılıktır!

Eski yazıtlarda bu ana mesleklere bağlı kollardan bahsedilmiş olması da bu işi çok ciddiye aldıklarını göstermektedir. Kısaca yazıtlardaki bilgilere de bir bakalım.

Hayvancılıkla İlgili Meslekler  

-İğdişçi ya da Yılkıcı: Hayvan yetiştiricisi, besici.

-Yuntçı: At yetiştiricisi, at çobanı.

-Konçi, Koynçı ya da Koyçı: Koyun yetiştiricisi, koyun çobanı.

-Udçı: Sığır yetiştiricisi, sığır çobanı, sığırtmaç.

-Bukaçı: Boğa yetiştiricisi.

-Takıgu gidgüçi: Tavuk besleyicisi, tavukçu.

-Kazçı: Kaz yetiştiricisi, kaz çobanı.

Tarım ile ilgili meslekler

-Tarıgçı: Çiftçi.

-Akinci: Çiftçi, ekinci.

-Bagçı ya da Borlukçı: Bahçe ziraatı yapan, bahçıvan, bağcı.

-Kudugçı: Kuyu kazıcısı, kuyu açıcısı.

-Ögan Kasgüçi: Su seti yapımcısı.

-Suvçı: Suyu idare eden, sulamacı.

 Avcılıkla İlgili Meslekler

-Angçi ya da Abcı: Avcı.

-Keyikçi:  Yaban hayvanı avcısı.

-Kisçi: Samur avcısı, kürk avcısı.

-Mangçi: Avcı, av kovalayan.

-Tonguzçı: Domuz avcısı.

-İtarçi: Doğancı.

-Çıvgacı: Tuzakçı, tuzakla avlanan.

-Torçı: Ağcı, ağ ile avlanan.

Evet, eski yazıtlardan da edindiğimiz bilgilere göre, tarım ve hayvancılığın atalarımız için ne kadar önemli olduğu aşikâr…

Hayvancılık, Tarım, Savaşçılık ve Fütuhatlar…

Bir zincirin halkası gibi bir birini tamamlayan unsurlar, biri kopsa diğerinin olması imkânsız!

Tarım, hayvancılık ve dolayısıyla gıda temini şimdiki zaman için de önemli değil mi? Evet, önemli; hem de geçmişe göre daha da önemli! Dünya’da tarım ve hayvancılığı kontrolü altına çoktan almış olan Batı, “siz üretmeyin, sizin ürettiğinizden daha ucuza biz size satarız” stratejisi ile (şeker fabrikaları örneğinde olduğu gibi) tamamen bizleri ve birçok ülkeyi kendisine gıdada bağımlı hâle getirmeye çalışıyor; büyük oranda da başarılı olmuş durumda. Bizler kendi toprağımızı işleyemez hâle gelip, hayvancılığımızı yapamaz duruma geldiğimizde artık iş işten çoktan geçmiş olacak. Kendilerinde yasak olan hormonlu, NBŞ’li, GDO’lu gıdalar ile bizleri bir taraftan zehirlerlerken, diğer taraftan da bu gıdalardan kaynaklı hastalıklar için ilaç da satacaklar!

Şimdi, arkadaşlar gelin, tarafgirlik ile değil vicdan ile değerlendirelim bu durumu! Hamasi nutuklar ile filimler, diziler ile olacak şeyler değil bunlar. Bugün tarım ve hayvancılık yapan insanların bir yığın sorunu var, hepsinin bankalara ve tarım kredi kooperatiflerine bir dünya borcu var, zar zor tarla başlarına açtırdıkları kuyuların elektrik borcunu ödeyemiyorlar, faiz sebebiyle borçları sürekli katlanıyor! Hâl böyleyken bir de bu kuyularına su sayacı takılması ve çiftçilerden su parası alınması için yasa düzenlendi. Artık kullandığı kadar su parası ödeyecek çiftçiler, su kullanım bedelini ödeyemeyen çiftçinin suyu kesilecek! Akıl mantık alır gibi değil, parayı ödeyemeyenin suyu kesileceği için ekili mahsulü de kuruyacak haliyle…

Uygulamadan kasıt yer altı su kaynaklarının azalması olarak gösterilse de amacın çiftçi üzerinden bir gelir elde etmek olduğu aşikâr. Aksi olsa bugün Türkiye’nin her yerinde yer altı su kaynaklarımızı besleyen akarsular, göller ve barajlar başta fabrika kimyasalları ile kirletiliyor, zengin fabrikatörlere göstermelik cezalar harici önemli bir yaptırım maalesef uygulanmıyor. Kalıcı çözümler yerine göstermelik politikalar ile günü kurtarma telaşında ilgili bakanlık ve bağlı olduğu iktidar!

Velhasıl, son olarak, çalıştırdığı kuyunun elektrik borcunu ödeyemeyen çiftçiye bir de su sayacı uygulaması ile ek bir yük daha bindirilmiş oldu! Bu yanlış uygulamadan biran önce dönülmesi umudunu maalesef taşıyamıyorum…

Ejder Hüseyin ÇETİNKAYA