SEFİLLERİN FELSEFESİ

Caner Taslaman’ın birkaç kitabını görme imkânım oldu. Görebildiğim kadarıyla felsefe denizlerinde, tabiri caizse aval aval dolaşıyor. Birçok şey biliyor, birçok kaynak taramış, ama “değerlendirici şuur”a sahip olduğu görünmüyor. Kritik edebilme gücü yok. Daha doğrusu tezi yok!

Bizde, “tez yazmak” denince acaip bir çapsızlık hâkim. Akademik tezlerin çoğu bir tez sahibi değil. Daha garibi, öğrenciler, akademisyenler tarafından böyle yazmaya zorlanıyor. Fikri olmayan insanın tezi olabilir mi? Fikri olanlar da hadım ediliyor ve oluyor “akademik tez”!

Taslaman, işittiğim, eskiden Oktaristmiş. Sonradan oradan kopup İslamoğlucu olmuş. Yani eskiden evrim karşıtıymış, sonradan evrimci olmuş. Kısacası ne eskiden, ne de sonradan mücerret fikri tanımamış. Oysa Darwin bile “insanda her şeyden önce değerlendirici şuur vardır” der.

İnsanın mücerret fikir kapasitesi olmadan felsefeye el atması, çağımızın bir hastalığı… Felsefenin modern üniversitenin en sapa koridoruna tıkılıp en işe yaramaz mesleği olması da bundan. İçinde yaşadığı dünyayı, hiçbir şeyi değerlendirme gücü olmayan felsefe mi olur?

Felsefede bir şeyleri yok ki onlara HİKEMİYATtan söz etmek mümkün olsun. Tezi olmayan, fikri olmayan felsefeciler! Eskiden, Cumhuriyet’in ilk yıllarında az da olsa kalifiye nakilcilerimiz vardı. Bugün doğru dürüst felsefe mütercimi bile bulamazsınız. Tehlikesiz, lüzumsuz felsefe!

Silikliklerine bakmadan dini reforme etmeye çalışıyorlar. Hiç olmazsa felsefede bir şey olsalar, kendi janr’ları içinde, davanın dini yıkıp yeniden yapmak değil, felsefeyi yıkıp yeniden yapmak olduğunu, çağın en büyük probleminin bu olduğunu anlamaları beklenir. O da yok ki!

Yıkmak denince idrak uzaklara gitmesin. Felsefe tarihi budur zaten. Her yeni felsefe, kendinden öncekileri yıkar ve yeniden yapar. Din, o böyle bir şey değildir. Dini yıkamazsınız. Hele felsefeyle hiç… Dini ancak din ile yıkabilirsiniz. Din, insanoğlunun en derini, en hür hâlidir.

Selim GÜRSELGİL