KINAMA ZAMANI DEĞİL, BİR ŞEY YAPMA HENGAMI

Selim GÜRSELGİL

Türkiyeli müslümanlar dua etkinliği yapıyor. Lübnanlı müslümanlar ise kitleler halinde Amerikan hamburgercisini basıp “siz müslümanların düşmansınız, bundan böyle bu ülkede ekmek yiyemezsiniz” diyor.

Türkiye müslümanlarını bu embesil ruhiyata kim soktu bilmiyoruz. Hareket denince tek anladığımız şey, Diyanetin dua show’ları. Cemaatler bir adım daha ileri gidip namaz show da yapabiliyorlar. Bir şey yapmamak için her şeyi yapıyorlar. Yeter ki onlar hiç hareket etmesin. Dana gibi yatsınlar.

“Yarabbi onları kahru perişan eyle” diye minübüs kahyası gibi bağırıyor. Sen ne yapacaksın bu arada? Palavradan cihad yemini mi edeceksin? Bir dahaki İsrail saldırısına kadar unutacağın lafları söylemekten utanmayacak mısın? Yalan yere yemin etmenin günahından hiç korkmayacak mısın?

İnsanda bir parça insaf olur, vicdan olur. Abdulhakîm Arvasî Hazretleri, “insana kabul edilmeyen duadan daha büyük bir bela yoktur” buyurur. İnsan biraz düşünür: Dua müminin silâhıdır, münafığın siperi değil. Kackınlığını, korkaklığını, pısırıklığını duanın arkasına saklayamazsın. Allah Resûlü bile çıkıp kavga ederken yara alırken sen kavgadan muaf olamazsın. Hiç mi utanma arlanma yoktur sende? Hiç mi duymadın Müslümanlık diye bir şey?

Müslüman kardeşi dardayken rahat uyumaz. Yok İsrail şunu yapmış, yok İsrail bunu yapmış. Yapacak tabii, o onun kafirliğinin gereği, Allah düşmanlığının gereği. Ona karşı Müslüman ne yapıyor, mesele budur.

Bunları söylerken, çevremizdeki büyük baskının bizi yerimizden kıpırdayamaz hale getirdiğinin elbet farkındayız. Dilediğimiz gibi hareket edemiyoruz. Ama o kadar da değil canım. İnsan yeter ki hareket etmek istesin; eli kolu bağlandığı zaman kaşıyla gözüyle hareket eder, yine eder. Asgarî şartlar içinde bile Müslümanca bir şey yapmanın imkânı vardır. Yeter ki adamın yüreğinde müslümanlık bulunsun. Dua show, namaz show gibi kavga kackınlarının yolları yer etmesin.

Kınama zamanı değil bir şey yapma hengâmıdır.