Fikir, Kültür, Siyaset
Burak CANDAN Bir dilin içinde özelleşen söz veya söz öbekleri zaman içerisinde kavramlara dönüşür. Bazı kelimeler uzun yıllar içerisinde kullanım farklılıklarına göre ıstılahî mânâlar kazanır. Takdir-i İlâhî gereği, özellikle sosyolojik … Read More
1. Dert yarışında bayrak kazanmak atlara değil insanlara mahsus soylu ruhların kaderi midir yanmak izahını yapsın hele şu tozlu kamus nola ki ava giderken avlan
Çek yazar Milan Kundera’ya göre, Franz Kafka’ya atıfla kullanılan Kafkaesk kelimesinin anlamı:
Salih Mirzabeyoğlu: “Tolstoy’un, “sanat, hiçliğe yakın yerde başlar!” demesi boşuna değil. Kulakların çınlasın Hakan Yaman!” (Ölüm Odası, B- Yedi, Giriş, İbda
Şehidimiz Ünsal Zor’un aziz hatırasına… ÜN SAL’MIŞ AKINCI Bir tebessüm sanma nisyan gibidir; Bu suskun bakışlar isyan gibidir. *** Vurulur hasretin kanlı kırbacı; Hatıra bahçesi hüsran gibidir. *** Zulüm teknesinde yenik tevekkül Sabır tarlasında yılan gibidir. *** Güneş yere indi bir mızrak boyu; Kıyamet önü toz duman gibidir. *** Kükreyişi, ün salmış akıncının Gaza meydanında aslan gibidir. *** Ölüm değildir bu mevsimde açan! Sanmayın şehâdet hicran gibidir. *** Yoksa mavi bayrak, Başyüce yoksa Bütün kavuşmalar yalan gibidir. *** Kendi toprağımız gurbet olsa da; O nizâmda her yer vatan gibidir. *** Susuyorsak sanma nisyan gibidir! Bu suskun bakışlar isyan gibidir. Hakan YAMAN
Gençlik yangınının ilk güneşinde, Kayan bir yıldızın sırrı peşinde Yolum izlerine düştü.
bir şiir kalmalı her aşktan geriye sürgün yemiş gizli kelimelerden
Platform Başkanımız Sayın Ali Osman Zor ile Emel Zor Hanım’ın Gogol’un Ölü Canlar üzerine yazmış olduğu yazı ve Gogol’un kahramanı Çiçikov’dan yola çıkarak sahtekârlık meselesini konuşurken, ben kendisine, geçenlerde Borges okuduğumu ve Borges’in de müthiş bir sahtekârlık hikâyesi anlattığını aktardım. Kendisi de bana, “sen de onu yazsana!” deyince, hikâye değerlendirmesi yazmak da nasip oldu.
NASTENKA (Hakan YAMAN – Şiir) Köprüleri yağmura kurmuşlar nastenka ıslandıkça seni beklerim, yalnız seni….
Onu iskeleye bitişik falezlerin hemen üstüne kurulmuş Tophane Parkı karşısı ile Ordu Evinin arasına sıkışık dar bir yoldan çıkılan kitapçılar sokağında, meşhur bir sahafta tanımıştım. İnsanın derisine yapışan tuzlu, aksi ve kızgın Antalya güneşinin pişirdiği öğle saatlerinden hemen sonraydı. Bu demlerde yaprakları hafiften kıpırdatan belli belirsiz ıslak ve rutubetli bir esinti bile ölü bir gezegenin aydınlanması gibi ürperti verir.
