BİR YUVA İKİ ŞEHİD: ÜNSAL ZOR’UN EŞİ NURAY ZOR’UN ŞEHÂDET YILDÖNÜMÜ
Nuray ZOR…
12 Şubat 2012 tarihinde şehid oldu…
“Hakikaten Şehid!”
Ağır hastalığına karşın, 15 yıldır zindanda tutulan Kumandan Salih Mirzabeyoğlu’nun esaretinin son bulması için başlattığımız BOLU Seferleri’ne katılmaktan geri durmuyor…
Hastalığının ilerlemesine rağmen en son 25 Ocak 2012 günü gerçekleşen seferde de yer alarak haykırmaya devam ediyor:
“Kumandan Nerede Biz Oradayız!”, “Yaşasın Kumandan Mirzabeyoğlu!”, “Ne Zindan Korkusu, Ne Ölüm Duygusu!”, “Yaşasın Başyücelik Devleti Mücadelemiz!”
Dönüş yolunda çekilen resmi, hastalığının etkisini gösterir nitelikte.
Fakat o, Allah için tutulan mevziî terketmedi, ölüm hâlini nefsine mazeret bilmedi.
İman heykeli!
25 Ocak 2012 tarihinde akşam gönüldaşlarıyla eve dönüşünün ardından ağırlaşan durumu dolayısıyla, birkaç gün sonra hastahaneye kaldırılıyor.
Başta, çocukluğundan beri aynı davaya gönül vermiş, her eylemde en önde birlikte oldukları en yakın arkadaşı Emel Zor ve Esma Turan olmak üzere, bütün hanım gönüldaşları başucunda.
12 Şubat 2012 tarihinde vefat ediyor.
Aynı ânda eşi-gönüldaşı Ünsal Zor, hastahane koridorlarında yere yığılıyor…
Kendisinin de, yaklaşık 40 gün sonrasına denk gelen bir tarihin 2015 yılında ADIMLAR Dergisi’nin bombalanmasında şehîd olacağından habersiz, eşinden ayrı düştüğüne üzülüyor.
Nuray Zor’un vefatını Bolu F Tipi Cezaevi’nde haber alan Kumandan Salih Mirzabeyoğlu, avukatlarından Ali Rıza Yaman’a şunları söylüyor:
“Çok mümtaz vasıfları vardır. HAKİKATEN ŞEHİTTİR! Nuray, Emel ve Esma… Bunlar üçlüdür. Hastırlar. Bir ordu sefere çıkar. Komutanlar, kurmaylar, askerler… Hepsinin yeri ayrıdır… Ama oradan geçenlere bir köylü kadını bir tas su verir… Belki bütün ecri de o alır… Çünkü yüreğinden vermiştir, hiçbir pazarlığı yoktur… Bunların (Nuray Zor- Emel Zor- Esma Turan üçlüsü) hiçbir gösterişi, riyası yoktu. Her şeyi tabiî idi. En sıkıntılı dönemlerde (sağ tarafını göstererek) hemen buradadır. Ben Nuray’ın ismini duyuyordum. Ama tanımıyordum. Herkesin köşe-bucak kaçtığı bir zamanda Nuray ve Emel birçok erkeği cebinden çıkartırcasına Emniyet’e gelmişlerdi… Sigara, kıyafet falan getirmişler. Bu cesareti göstermeleri yeter… Kartal’da, o malûm günlerde… Emel’le gelirler, beni rahatlatırlardı. Ben anlatırdım. O dönemlerde kim anlıyor ki? Kimse birşey bilmiyor. Ama o dönemde bir de milleti iknâ etmenin derdine düşüyoruz. Ama bunlar… Bunlar inanmak için değil, anlamak için dinliyorlardı. Emekleri çoktur. (Önünde duran Baran ve Aylık’ı gösterek) Şimdi dergileriniz de öksüz kaldı… Emeği vardır şüphesiz. İmkânlar âlemi sonsuz. Yeri doldurulamaz demiyorum. Ama yerinin doldurulması çok zor. Ve bir ân önce doldurulması gerekir… Gülçin yazmış, okudum… 25 Ocak’ta da buraya gelmiş. Keşke gelmeseydi, belki üşüttü, daha da tetikledi. Neyse, nasip… Ünsal’a söyle, okusun, ihmal etmesin.”
Kumandan’ın bu sözlerinin Ünsal Zor’a nasıl da teselli olduğuna, onu nasıl rahatlattığına şahidiz.
İBDA Tarihi’nde öyle eşler var ki, “hayat arkadaşı” oldukları gibi “şehâdet arkadaşı”dır da. Bir yuva, iki şehid! Nuray-Ünsal Zor…
ADIMLAR Platformu Başkanı Ali Osman Zor’un kardeşi (Ünsal Zor) ve yengesi (Nuray Zor) olan gönüldaşlarımızın son nefeslerine kadar yükselttikleri mücâdele ruhunun gereğini yerine getirmek niyeti, duâsıyla…
Gereği?
HEDEF İKTİDARDIR!
NURAY ZOR ÖLMEDİ, KAVGAMIZDA YAŞIYOR!
ÜNSAL ZOR ÖLMEDİ, KAVGAMIZDA YAŞIYOR!
Adımlar Fikir, Kültür, Siyaset Platformu
