KAPİTALİZMİN AKIŞI: ŞİZOFRENİ

Ayhan SÖNMEZ

“Batılı dünyamız yalnızca ateist değildir, çok tanrıcıdır da. Her birey ve her grup parayı, gücü, tekniği, cinselliği, ulusu, ideolojiyi, büyümeyi, kendi içinde bir amaç ve mutlak bir değermiş gibi görerek kendi arzusundan bir tanrı ediniyor. Kendisine hizmet edeni bağnazlaştıran ve parçalayarak yiyen, yayılmasına karşı gelen diğer bütün değerleri ve başka tüm insani varlıkları tepeleyen sahte, etobur bir tanrı.” (Roger Garaudy)

Aşağılık bir varlıktır. Şehrin karmaşası ve kalabalığın iğrenç homurtusu kalbini korkuyla doldurur, hayranlıkla titretir. Sermayenin ihtişamı karşısında benliği parçalanır. Kırıklar arasından kalbine sızan irini sahiplenir ve tanrısı beller. Belirsizliğe ve karanlığa tapınmaktan zevk duymaya başlar. Çaresizliği arttıkça semptomları da şiddetlenir. Zamanla öyle acınası bir hale gelir ki kendisini bu nahoş yığının yahovası zanneder. Otobüste, metroda, kafelerde veya sinemada yapmacık bir merhamet ile parıldayan gözleri tebasının üzerindedir. Hayal kırıklıklarında şiddetli öfke nöbetleri geçirir. Yürüdüğü caddeleri, tepindiği sokakları halk ile, halkı da kendiyle aynılaştırır ve şehrin her köşesinde farklı bir tanrı sureti beliriverir. Sarhoş zihninde bu aylağın bilim tanrısı, sanat tanrısı, grafik tanrısı, trafik tanrısı, karı tanrı, para tanrı, patron tanrı, varoş tanrı…

Hasılı kelam kapitalizma mahsulü bir sapık ve sapkındır.