DÜNYANIN EN SEFİL 10. ÜLKESİYİZ
Ahmet ÖLÇÜLÜ
Ekonomi profesörü Steve Hanke’nin açıkladığı 2022 Sefalet Endeksi’nde, İmânsız İslâmcılık rejimi sayesinde Türkiye 101.601 puan alarak dünyada halkına sefaleti yaşatan ülkeler sıralamasında en sefil 10. ülke oldu.
Endeks, 2022 verileri baz alınarak oluşturulduğundan dolayı, 2023’te yaşadıklarımızdan dolayı en sefil 10. ülke olmaktan çıkıp, daha da sefilleşeceğimiz kesin.
Listede yer alan ülkeler şöyle sıralanıyor:
1 Zimbabve 414.5
2 Venezuela 330.44
3 Suriye 225.6
4 Lübnan 190.3
5 Sudan 176.2
6 Arjantin 156.7
7 Yemen 116.2
8 Ukrayna 110
9 Küba 102
10 Türkiye 101.8
Zimbabve’de iç savaşın enkâzına ek doğal afetler yaşanıyor.
Venezuela dünyanın en çok yaptırıma maruz kalan ülkelerinden biri. Yönetimdeki yolsuzluklar ve beceriksizlik de cabası.
Suriye’de 12 yıldır iç savaş ve ağır yaptırımlar var.
Lübnan; 20 yıllık iç savaşın enkâzı ve ağır yaptırımlar altında.
Sudan’da da iç savaş var.
Arjantin; Falklands Adaları yenilgisinden beri kronik kriz içinde.
Yemen’de 8 yıldır iç savaş, işgâl ve dünya tarihinin en büyük kuşatmalarından biri var.
Ukrayna malûm, batı Ukrayna’yı kendi adına cepheye sürdü ve Rusya’ya ezdiriyor.
Küba; 70 yıldır ağır ambargo ile yaşıyor.
Peki Türkiye’de ne var?
Milletin, öncekilere tepki olarak ve kurtarıcı olabilir mi diye ümit bağlayarak iktidara getirdiği ama öncekilerden farkının olmadığının anlaşıldığı 20 senelik İmânsız İslâmcılık rejimi var ki, yönetmeyi, iktidar olunca her istediğimizi yaparız zannediyorlar.
İmânsız İslâmcılar, kendilerinden önceki düz imânsızlardan fazla olarak bir de milletin şeyine koyma ve koydurma düzeni kurdular ki, ne var ne yok herşeyi hortumladılar; bu konuda da adeta öncekilere rahmet okutuyorlar. O kadar hortumladılar ki, çarkları döndürmeye para kalmadı. Millete abanıyorlar. Dolaylı vergiler ve enflasyon yoluyla milleti soyuyorlar da soyuyorlar. Millet, asgari ücretle kirasını ödeyemez hâle geldi. Bu bizim tarihimizde ilktir, ilk defa normal bir çalışan, çalışıp kazandığı ile kirasını bile ödeyemeyecek duruma geldi. Eskiden de geçim darlığı olurdu da, hani insanlar kirayı, faturaları vs ödedikten sonra ellerinde kalanla geçinmeye çalışırdı. Şimdi ise asgari ücret kiraya yetmiyor. Dört kişilik ailenin açlık sınırı asgarî ücretin üzerinde.
Cennet gibi bir ülkeyi nasıl cehenneme çevirmeyi başardırlar?
Milleti nasıl kuru ekmeğe muhtaç hâle soktular?
Peki, Türkiye’de para yok mu, imkân yok mu?
Var, var ama olanı başta saray çevresi ve 3000 aile götürdüğü için millete bir şey kalmıyor.
Gelir dağılımı adaletsizliği denilen hadise.
Sebepleri:
Hortumlamalar.
Sistematik olarak millete reva görülen düşük ücret.
Dolaylı yüksek vergilerle millettin kazancının çalınması.
Enflasyon yoluyla milletin kazancının çalınması.
Faiz yoluyla milletin kazancının çalınması.
Yanlış yatırımlar.
Yani milletten çalıyor, kendi keselerini dolduruyorlar.
Sistem milleti söğüşleme, 3000 seçkin aile ve çevrelerindekileri kollama üzerine kurulmuş.
Egemen olduğunu söyleyerek, yalan söyleyerek kandırdıkları, bile isteye aç ve çıplak bıtaktıkları milletin sırtından lüks ve sefahat içinde yaşamdan vazgeçmiyor, sorulursa da, “itibardan tasarruf olmaz!” diyorlar.
Millet aç, onlar ise aç milletin sırtına binmiş muteberler.
Bugün Rusya’da görüyoruz, Putin zenginlere, oligarklara salmalar salıyor. Ümüklerine basıyor. Hatta savaşın gidişatının Rusya lehine düzelmesinin sebeplerinden birisi de oligarkların elinde olan savunma sanayi şirketlerini kamulaştırarak, lojistik akışını düzeltmiş olmaları. Fabrikalar hem daha fazla üretmeye hem de Rusya’ya maliyetleri daha ucuza gelmeye başladı.
Bizde ise her şey özelleştirilerek peşkeş çekilmeye devam ediliyor.
Niye sefiliz?
Tablo ortada, varolan imkânlar millet için değil de bir avuç azınlığın menfaati için kullanılıyor da ondan.
Sebep belli, çözüm de belli: İslâm ihtilâl ve inbkılâbı ile bu sülüklerden kurtulmak, İmânsız İslâmcılık rejimini de kendilerinden önce hâkim olan düz imânsız rejimin yanına göndermek; ta ki gerçek ve hakikî mânâsıyla imân nurunun aydınlığına kavuşuncaya değin.