KAMPLAR ÜLKESİ

Selim GÜRSELGİL

Türkiye kamplar ülkesidir. İki, üç veya dört kamp vardır. Bu kamplar son derce sığ ve basit fikirler etrafında oluşmuştur. Yine o kadar basit ve sığ fikirlerle güdülür. Kampların herbiri kendini çok donanımlı, karşısındakileri çok cahil görür. Kampların varlığını ve özelliğini bilmeden söz söyleyen, sırf onların dışında kalmaz, aktif veya pasif düşmanı olur. Daima bir kampın kolayca anlayacağı, seveceği, ihtiyaç duyacağı sözler söylemek zorunluluğu vardır. O zaman sizi sığdıracak yer bulmazlar.

Çoğu zaman üç beş kelimelik cümleler de değil, basit kelimeler, kampların duygularını harekete geçirmeye yeter. Mesela İslâmcılar “Yahudi” kelimesini duydukları her şeyden derhal uzaklaşır ve onun aksine yönelirler. Kürtçüler ve Solcular için bu kelime “Türk” kelimesidir. Solcuları ideolojik prensipler heyecanlandırmaz, ama karşısındakinin nereli olduğu onun hareketinin merkezini teşkil eder. Eğer o kimse, bin yıl önceki atasının Türk olmaması muhtemel bir yerde doğmuşsa, dosttur; her şeye rağmen Türk çıkarsa “doğal düşman”… Kemalistlerse en fazla “Osmanlı” ve “Arap” kelimelerinden irkilirler. Osmanlılar veya Araplar hakkında iyi bir şey söylerseniz sizi düşman görürler, ama kötü bir şey söylerseniz dost kabul ederler. Osmanlıyı ne kadar kötülerseniz sizi o kadar çok severler. Onların tüm kalbini kazanmak istiyorsanız şunu deyin: “Osmanlı Türk düşmanıydı, Arapların dostuydu.”

Şimdi dikkat edelim: İslâmcılar için “Türk” merkezî bir kavram değil. Solcular ve Kürtçüler için merkezin ta kendisi. Kemalistler için de aslında merkez değil, ama kendilerini onunla korudukları için önemli. Mesela Osmanlıların kendilerini “Oğuz Han soyundan Kayı boyundan öz be öz Türk” olarak tanımlamaları karşısında Kemalistlerin böyle güçlü bir Türklük dayanağı yoktur. Ne Oğuz Han, ne Bilge Kağan, ne Motun Han; bilinen Türk tarihinde hiçbiri. Bazen Hitit, Akkad, Sümer gibi kadim medeniyetler, bazen Moğollar, Kızılderililer, İskitler gibi vahşi kavimler… “Ne mutlu Türküm diyene” derler ama bunun bilinen Türklükle bir alâkası yoktur; alternatif şehadet kelimesidir.

Demek ki Türklük, bir kamplar ülkesi olan Türkiye’nin, hem en basit, hem de en girift kavramlarından biridir; kamplara rengini verir.