EYLEMCİ GENÇLİK

Selim GÜRSELGİL

Gençler inisiyatif alınca ne güzel şeyler yapıyorlar;

Kayseri’de bir inşaat alanının yanındaki suntaların üzerine yazılan yazı:

Kimseden talimat almadan, kimseye bilgi vermeden, tamamen kendi iradeleri, hayalgüçleri, üretkenlikleri ve medeni cesaretleriyle, tek kelimeyle “kendinden zuhur diyalektiği” ile hareket ettikleri zaman, her şey bambaşka oluyor.

Galiba İslâmcı gençliğin birinci vazifesi, tüm o kanaat önderlerinden, vaizlerinden, ünlülerinden, kurtarıcı taslaklarından, kısacası kendilerine akıl dağıtan bizim nesilden, o neslin pasifistlerinden kurtulmalarıdır. O zaman Anadolu çiçek açıyor.

Sağda solda yukarıdaki gibi gençler ve genç kızlar görüyoruz. İkisi üçü bir araya gelmiş, kendi parlak düşünceleriyle bir şeyler üretmişler, sokaklarda eylem yapıyorlar. Yaptıkları ne kadar küçük olursa olsun, ne kadar büyük iş yapıyorlar.

Eylem meylem hiç bilmez bizim nesil. Onlar ağlamayı bilirler. Kendileri yerinden kımıldamaz. Oturdukları yerden neredeyse çaylarını bile dua ederek yaptırmak isterler. Hiç risk almazlar. Hiç yorulmazlar. Din ve dava onların gözünde sadece çıkar aracıdır, prestij aracıdır.

Böyle tiplerden kurtulmaktan daha büyük eylem mi olur? Bu ruh hastası nesilden uzaklaşmaktan daha önemli dava mı olur? Allah ve Resûl davası bu kötürümlerin işi değildir. İslâmcılık gençlerle güzeldir. Onların çoğalması, kendisine yapılan değil, yapan olması, işte her şey budur.