ADIMLAR DERGİSİ 5. SAYI ÖNSÖZ: SELÂM SİZE!..

Adımlar Dergisi’nin 5. Sayısının Önsözünü http://www.adimlardergisi.com okuyucuları için paylaşıyoruz:

 

Selâm Size!

İBDA Mimarı Salih Mirzabeyoğlu’nun ifâdesiyle, “her türlü insan faaliyeti neticede ruhî çabaya dayanır” ve ruh, hakikatin yanında saf tutar. Hakikatin kendisini dayatması ise kaçınılmazdır.

…

İnsan ve toplum inşâ sistemlerinden hiçbiri bir usûller metodolojisine indirgenemez, yeter ki, eşya ve hadisenin kavranışına bir istatistikten ibaretmişçesine ilgisiz kalmayı kabullenmiş olmasın.

Ekonomik veriler ve bunlar üzerinden sağlandığı varsayılan hazcı bakış açısının kıstasları, “insan”ı anlamaya ve tanımlamaya asla yetmez. İnsan, zannedildiğinden çok daha karmaşıktır.

Malûm hikâyedir… Bir akrep, kurbağadan kendisini sırtına alıp derenin karşısına geçirmesini ister. Kurbağa, akrebin onu yolda sokup öldürebileceği gerekçesiyle bu isteği kabul etmekten çekinir. Akrep, amacına ulaşabilmek için bir filozof becerisiyle karşı gerekçeler sunarken, kurbağayı sokmakta hiçbir “çıkarı” bulunmadığını, çünkü o durumda kendisinin de boğulacağını söyler. Bu kanıt karşısında teklifi kabul eden kurbağa, derenin ortasında akrebin sokması sonucu ölürken, hayret içinde bu akıl dışı davranışın sebebini sorduğunda, beriki pişman bir tavırla, ama ânlık hayatın doğruluğuna kıyasla hep aynı akılcılık içinde cevap verir: “Elimden bir şey gelmiyor, bu benim tabiatımda var...”

İntiharına yürüyen akrep, hem mantıklı hem de etkili bir savunma getirebilme becerisiyle, aldatılmış olan aldatıcı politikacının prototipidir. Kurbağayı ikna etmeyi başarmıştır.

…

Kitle özneye dönüştüğünde, böylece de bir irade ve bir tarihe kavuştuğunda, istenildiği gibi şekillendirilebileceği inancı da son bulmaktadır. Kitle kendine has bir şahsiyete sahip bulunmaya yeterli sayıldığı ânda, efendinin metafizik ayrıcalıkları sayılanlar, yani “irade”, “bilgi” ve “ruh”, daha önce sadece bir konu gibi gözükmüş olana girmekte ve tebaaya, metbûya ait ayrıcalıklara yönelik talepler kazandırmaktadır. Yeniçağın büyük iddiası olan “eşitlik”, eski mantık yürütme biçimlerinde ve eski iktidar ilişkileri içerisinde “aşağıda olan” ile “farklı olan” şeklinde isimlendirilen her şeyi kapsamakta, bu arada da madde ile insan kalabalığı arasında hemen hiçbir ayrım gözetmemektedir.

İnsana ilişkin modern tartışmalar, “geliştirmek” ile “şımartmak” seçenekleri arasında, insanın kendi içerisinde bir sona geldiği noktasına yönelmektedir. Toplumu merkeze alan sistemler ve bunların nüfusu üzerine konuşmak isteyen, büyük çoğunluğu aşağılamak veya pohpohlamak arasında bir karar vermek zorundadır. Bugün kültür kavgaları ve ideolojik çatışmalar diye isimlendirilenler, çoğunlukla aşağılayanlar ile pohpohlayanlar arasında bir çekişmeden başka bir şey değildir ve bu çekişme, kitlelere uygun düşmüş olma ayrıcalığı uğruna girişilen bir çekişmedir.

…

Don Juan, kendi olan varlık ile sadece gelenek ile varoluş arasındaki ayrımı şeytana şöyle vurgular:

“Sizin dostlarınız güzel değil, sadece süslüler… Temiz değil, sadece tıraşlılar… Saygın değil, sadece popülerler… Dindar değil, sadece istismarcılar… Ahlâklı değil, sadece gelenekçiler… Faziletli değil, sadece korkaklar… Kötü bile değil, sadece zayıflar...”

Şeytan tabiî olarak bu ayrımlardan etkilenmez ve bütün bunları eskimiş gevezeliklerden, çoktan söylenmiş şeylerin tekrarından ve dünyanın aldırmadığı nakaratlardan ibaret görür.

Hakikatin kendisini dayatması bağlamında, sıkışmış iktidarlar tarihî bir tercihin önündeler: Kitle kültürünün efendisi olan şeytan ile Hakikat-i Ferdiyye hikmetinden süzülme, insana ait insanî bir sistem arasında…

Unutulmamalıdır ki bu tercih, tercih edileceklerin değil, mevcut sistemin idarecilerinin kaderini belirleyecektir ve bütün bir akıl, ruh, tarih, tecrübe ile birlikte İlahî ihtar da “seç!” demektedir:

“Şüphesiz doğrulukla eğrilik birbirinden ayrılmıştır!”

…

Şehidlerimiz Cahit Ayaz ve Nuray Zor’u rahmet ve gıpta ile anıyoruz….

 

ADIMLAR