İBDA DİYALEKTİĞİ’NİN ZARURETİ

Şimdi bakın: Bir Müslüman diyelim bir ilim öğreniyor. Bu ilim “dindışı” dediğimiz nitelikte. Diyelim sosyolojidir, psikolojidir, kimyadır, biyolojidir, neyse… Bu tür dindışı ilimler, hepimiz biliyoruz ki, her ne kadar temelleri Müslümanlar tarafından atılmış olsa da, bugünkü muhtevasını Batılıların doldurduğu ilimler. Yani o temel artık meçhul, adamlar 20 kat bina çıkmış üstüne; görünürde sadece bina var.

Şimdi Müslüman bu ilimleri öğreniyor, ilimler şöyle duruyor, onun inancı ayrı bir yerde. İnancıyla öğrendiği ilim arasındaki irtibatı kuramıyor.

Bir tür “din işleri ayrı dünya işleri ayrı” der gibi bir durumda kalıyor. İlmiyle amil olmaya kalksa, İslâmcı camia dönüp bakmıyor bile; “fasık” gibi duruyor. İlmini bırakıp işte fıkhî mevzularda, mahalle mektebi hocaları ağzıyla bir şeyler döktürüyor. İşte kadınlar kısa etek giyerse, o yüzden belimiz doğrulmuyor. Otobüste ayrı kapıdan binmek lâzım falan…

Yahu arkadaş, bırak sen kadınların eteğini falan, sen kimya okumadın mı, biyoloji okumadın mı, ondan bahset bana! (Ama o dindışı!) (Hani farz-ı muhal, “bizim Rabbimiz o işlere bakmıyor!” der gibi…

Tabiî o kimyayı bırakıp kadınların etek boyu hakkında toplumu bilinçlendirmeye koyulduğu için, kimyanın muhtevasını Batılılar tayin etmeye devam ediyor.

İşte bu böyle sürüp gitmesin diye, biz, Müslümanlara yıllardır İbda Diyalektiği’ni anlatmaya çalışıyoruz, İbda Düşüncesini “bir ihtiyaç”, “bir gereklilik” olarak hissettirmeye çalışıyoruz. Çünkü İbda Diyalektiği olmayınca, adamın imânı ayrı yere gidiyor, ilmi ayrı yere gidiyor. Kendi ilminde, kendi mevzuunda imânını tezahür ettirebilmesi için (kendinden zuhur) İbda Diyalektiği’ni bilmeli diyoruz.

Eğer İbda Diyalektiği bilinirse, o muhtevasını başkalarının tayin ettiği ilimde kendi imânını seyretmekle kalmaz, o ilmin muhtevasını sen doldurabilirsin. Mevzuunda dünya çapında Müslüman aydın olursun..

Bilinmezse, işte kadınların etek boyu, bluz rengi. Bırakın bu boş işleri!

Selim Gürselgil