İNSAN SAĞLIĞI ÜZERİNDEN KAMPANYA AHLÂKSIZLIK MI?

Bir şeyin ahlâkî mi değil mi olduğun söyleyebilmek için önce “ahlâk”ın ne olduğunun tarifi gerekir.

Eşya ve hadiseler karşısında ruhun “nasıl” tavrına karşı akıl “niçin”ler yaklaşır ve buradan fikir doğar. Ahlâk, fikrin içine işlemiş işletici bir sıfattır ki, içinden doğduğu fikri ileri taşır.

Yani, ahlâktan bahsetmek için öncelikle bir fikirden bahsetmek gerekir.

Ahlâktan behsediyorsan, neyin, kimin ahlâkı bu? Önce hangi fikre istinad ediyorsun onu göster.

Sonra, bu öne sürdüğün fikrin, Mutlak Fikir önündeki durumu nedir, ne değildir, ona bakmak gerekir.

Dolayısıyla, biz meseleleri öyle lafın gelişine konuşamayız.

Bir mesele konuşılacaksa, öncelikle bunun “neye göresi”nin peşinen izâh edilmiş olması gerekir ki, kimin neye göre konuştuğu belli olsun.

Yoksa, her ağzını açanın konuştuğu kendine göre doğru.

Mutlak Fikre nisbetle konuşmaya çalışırsak…

Bir insanın yaşaması, yaşatılması, Mutlak Fikir nezdinde dünyanın en önemli bahislerinden birisidir.

“İnsanı yaşat ki devlet yaşasın!” hikmeti de bu fikrî temele istinat ve işaret eder.

Dolayısıyla, bir insanın yaşamasına dair yapılacak bir fiil, Mutlak Fikre mutabık olması hasebiyle, Mutlak Fikir ahlâkına da uygundur.

“Ben ahlâki yücelikleri tamamlamak üzere gönderildim!” diye buyuran Peygamber tavrına da mutabıktır.

İnsanların yaşamak ve yaşatmak için kampanyalar düzenlemesi, gayet İslâmî ve tabiî olarak insanîdir de.

Zira Peygamberimiz, âlemlere rahmet olarak gönderilmiştir ve bu rahmetten canlı ve cansızıyla bütün mahlûkat, mümin ve kâfiriyle bütün insanlık kadrosu pay sahibidir.

İnsanları, sağlıklarına ancak kampanyalar ile kavuşabilecekleri, siyasî, içtimaî baskılarla elde edebilecekleri bir pozisyona, bir açmaza sokmak, müslüman olduğunu iddia eden bir iktidar için utanılacak bir durumdur. İnsanın kendisini, müslümanlığını sorgulaması gereken bir keyfiyettir.

A. Bâki AYTEMİZ